TŘÍDNÍ VÁLKA # CLASS WAR # GUERRE DE CLASSE

EGIPAT: Ništa se nije promijenilo, ali vse počinje…

Svi, što god da govorili i radili, sudjeluju u klasnoj borbi… na aktivan ili na pasivan način… razvijaju je i produbljuju, ili je niječu. Kao subjekt vlastitog postojanja ili kao objekt svog preživljavanja pod diktaturom vrijednosti… Na strani proletarijata ili na strani buržoazije… Kao ljudsko biće ili kao budala korisna kapitalu… „Povijest svih do sada postojećih društava je povijest klasnih borbi“ (Karl Marx)

U ovom kratkom tekstu o trenutnoj borbi želimo naglasiti važne afirmacije viševjekovne borbe naše klase protiv tiranije vrijednosti, protiv eksploatacije. Naš cilj očigledno nije analiziranje ovih događaja samo da bi ih razumjeli već da bismo ih transformirali, da poremetimo povijesnu prirodu našeg svakodnevnog proleterskog života u bijedi koja nas steže, kako bismo jednom zauvijek uništili kapitalističke društvene odnose na planetu. Ne želimo trošiti naše vrijeme opisujući strahote ovog društva smrti i patnje. Očito se ne želimo zatvoriti u pasivnoj, akademskoj ulozi. Ne zanima nas ni biologija kapitala i nemamo nikakvih namjera da ga objektivno opišemo. Baš suprotno, naša je namjera da direktno sudjelujemo u njegovom konačnom uništenju i da djelujemo u pokretu njegova nekrologa… A to znači da trebamo čvrsto stajati u centru događaja koji nam se odvijaju pred očima, i biti njihov dio kao aktivna i odlučna sila.

Već više od dvije godine jedan važan niz borbi teče preko Magreba i Mašrika. Jedan za drugim, Tunis, Egipat, Bahrein, Jemen, Libija, i Sirija… zatečene su vatrom pobune. Neki su „diktatori“ pali, drugi se drže za ostatke svoje moći, represija je svugdje snažna, ali će proleteri odlučno odbiti oltar vrijednosti i neće se predati bez da svoj život skupo prodaju. Borbe protiv gladi i bijede, protiv povećanja cijena „osnovnih“ namirnica, protiv nezaposlenosti, protiv nekažnjivosti svojih mučitelja, protiv arogancije svojih gospodara u njihovim sve dostupnijim tvrđavama.

A kada se diktatori zbace pod pritiskom „ulice“ (novinarski eufemizam, izbjegavanje korištenja stvarnog subjekta ovih pokreta: borbe proletarijata), ili bolje rečeno – kada svjetska buržoazija i njeni centralni aparati odstrane tog i tog administratora koji nije više u stanju kontrolirati situaciju, tada se pojave „nova“ lica, i kredibilnije političke „alternative“, s ciljem uspostavljanja društvenog mira i poslovnog zakona i reda. Ali vrlo brzo, borba se dinamično nastavlja kao što gledamo već dvije godine. Continue reading →

Posted in Activity of the group - Other languages, Other languages, Srpskohrvatski | Tagged Egypt | Comments Off

Τουρκία – Δεν πρόκειται για μερικά δένδρα, αλλά ούτε για τη δημοκρατία

Internacionalističtí proletáři: Δεν πρόκειται για μερικά δένδρα, αλλά ούτε για τη δημοκρατία

Εδώ και πάνω από τρεις εβδομάδες, η Τουρκία σείεται από μια μαζική προλεταριακή εξέγερση, που στο κορύφωμά της κατέβασε στον δρόμο σχεδόν 5 εκατομμύρια διαδηλωτές σ’ όλη τη χώρα. Η αρχική σπίθα που οδήγησε στην ανάφλεξη του κινήματος ήταν η βάρβαρη κρατική καταστολή, όταν δηλαδή η αστυνομία τσάκισε μια διαδήλωση ενάντια στην καταστροφή και ανάπλαση του πάρκου Γκεζί, στην κεντρική Κωνσταντινούπολη (δίπλα ακριβώς στην πλατεία Ταξίμ, τον τόπο του διαβόητου μακελειού των εργατών του 1977 που κατέχει έκτοτε υψηλή συμβολική σημασία για το προλεταριακό κίνημα στην Τουρκία).

Τις μέρες που ακολούθησαν, οι δρόμοι της Κωνσταντινούπολης κι έπειτα της Άγκυρας, της Σμύρνης, των Αδάνων, της Μερσίνας, της Αντιόχειας κι άλλων 50 μεγαλουπόλεων κι επαρχιών κατακλύσθηκαν από διαδηλωτές και ταραχοποιούς που απελευθέρωσαν τη συσσωρευμένη οργή τους ενάντια στο καπιταλιστικό κράτος και τους μπάτσους του. Άγριοι ξυλοδαρμοί, υδροβόλες αύρες, πλαστικές σφαίρες και τόνοι δακρυγόνων εκ μέρους της αστυνομίας, απαντήθηκαν με οργανωμένη αντίασταση: έγερση οδοφραγμάτων και χρήση κάθε “όπλου” που μπορούσε να βρεθεί στους δρόμους. Οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής ως τώρα έχουν στοιχήσει τη ζωή επτά διαδηλωτών και τουλάχιστον ενός μπάτσου. Με το μπλοκάρισμα ορισμένων λεωφόρων και λιμανιών, διακόπηκε επίσης εν μέρει η εμπορευματική κυκλοφορία. Σύμφωνα με τους επίσημους απολογισμούς των συνδικάτων, πάνω από 800.000 εργάτες έλαβαν μέρος στην απεργία της 17ης Ιούνη που καλυπτόταν από πολλά συνδικάτα (ενώ πιθανότατα αρκετοί ακόμη δεν πήγαν στη δουλειά, ή βρήκαν άλλους τρόπους να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις). Η εξέγερση επηρέασε ακόμη το χρηματιστήριο καθώς και διάφορους δείκτες της τουρκικής οικονομίας. Continue reading →

Posted in Blog - other languages, Other languages, Ελληνικά | Tagged Γκεζί, Ταξίμ, Τουρκία | Comments Off

Nous avons reçu et nous publions: Turquie – Il ne s’agit pas d’arbres, mais il ne s’agit pas de démocratie non plus !

Internacionalističtí proletáři: Il ne s’agit pas d’arbres, mais il ne s’agit pas de démocratie non plus !

Depuis maintenant plus de trois semaines, la Turquie est secouée par une révolte prolétarienne massive qui jusqu’à présent a fait descendre dans ses moments les plus forts presque 5 millions de manifestants dans les rues de tout le pays. L’étincelle immédiate du mouvement fut la brutale répression de l’État, lorsque la police a écrasé une manifestation contre la destruction et le redéveloppement du parc Gezi dans le centre d’Istanbul (juste à côté de la place Taksim, tristement célèbre pour le massacre d’ouvriers en 1977 et très symbolique pour le mouvement prolétarien en Turquie).

Les jours suivants, les rues d’Istanbul, puis d’Ankara, Izmir, Adana et Mersin, Antakya et environ 50 autres villes, ainsi que beaucoup de plus petites villes, se sont remplies de manifestants et d’émeutiers qui ont libéré leur colère accumulée contre l’État capitaliste et ses flics. Passages à tabac brutaux, canons à eau, balles en caoutchouc et des tonnes de gaz lacrymogène dans les mains de la police ont essuyé une résistance organisée qui a érigé des barricades et a utilisé toutes les armes disponibles dans les rues. Les affrontements avec les forces répressives ont jusqu’à présent fait sept morts parmi les manifestants et au moins un parmi les flics. Quelques autoroutes et ports furent bloqués, et la circulation des marchandises fut également partiellement interrompue. D’après les chiffres des syndicats officiels, plus de 800.000 ouvriers participèrent aux actions de grève du 17 juin auxquelles ils appelèrent (alors que probablement beaucoup d’autres organisèrent des « grèves sauvages » ou développèrent d’autres moyens pour se joindre aux protestations). Le soulèvement a aussi sérieusement affecté plusieurs secteurs de l’économie turque (y compris la bourse). Continue reading →

Posted in Blog - french, Français, Turquie 2013 | Tagged Gezi, Taksim, Turquie | Comments Off

Recibimos y publicamos: Turquía – ¡No se trata de árboles, pero tampoco de democracia!

Internacionalističtí proletáři: ¡No se trata de árboles, pero tampoco de democracia!

Durante más de tres semanas, Turquía ha sido sacudida por una revuelta proletaria masiva, que en su punto máximo ha llevado a las calles a casi cinco millones de manifestantes en todo el país. La chispa inmediata del movimiento fue una brutal represión estatal, cuando la policía aplastó una protesta contra la destrucción y reurbanización del parque Gezi en el centro de Estambul (justo al lado de la plaza Taksim, lugar de la infame masacre de trabajadores en 1977 y altamente simbólico para el movimiento proletario en Turquía).

Los días siguientes, las calles de Estambul y luego Ankara, Esmirna, Adana y Mersin, Antioquía y alrededor de otras 50 ciudades más, así como también muchos pueblos pequeños, se llenaron de gente manifestándose y haciendo disturbios, soltando su ira acumulada contra el Estado capitalista y sus policías. Palizas brutales, cañones de agua, balas de goma y toneladas de gas lacrimógeno por parte de la policía se encontraron con la resistencia proletaria organizada construyendo barricadas y utilizando todas las armas disponibles de las calles. Los enfrentamientos con las fuerzas represivas hasta ahora cobraron la vida de siete manifestantes y al menos un policía. Con algunas carreteras y puertos bloqueados, la circulación de mercancías fue parcialmente interrumpida. Según cifras de sindicatos oficiales, más de 800 mil trabajadores participaron el 17 de junio en acciones de huelga convocadas por ellos (aunque probablemente muchas otras se “volvieron salvajes” o encontraron otras formas de unirse a las protestas). El levantamiento también afectó de forma importante diversos tipos de valores de la economía turca. Continue reading →

Posted in Blog - other languages, Español | Tagged Gezi, Taksim, Turquía | Comments Off

We received & publish: Turkey – Not about trees, but not about democracy either!

Internacionalističtí proletáři: Not about trees, but not about democracy either!

For more than three weeks now, Turkey is being shaken by massive proletarian revolt, that at its peak so far have driven into streets almost 5 million demonstrators all around the country. The movement’s immediate spark was a brutal state repression, i.e. when police crushed a demonstration against destroying and redevelopment of Gezi park in central Istanbul (right next to Taksim square, a place of infamous massacre of workers in 1977 and highly symbolical for proletarian movement in Turkey).

On the several following days, streets of Istanbul and later Ankara, Izmir, Adana and Mersin, Antakya and around 50 other cities as well as many smaller towns filled with demonstrating and rioting people letting loose their accumulated anger against capitalist state and its cops. Brutal beating, water canons, rubber bullets and tonnes of tear gas from the hands of police were met with organized resistance building barricades and utilizing all weapons available from the streets. Clashes with repressive forces so far claimed life of seven demonstrators and at least one cop. With some highways and ports blocked, circulation of commodities was also partially disrupted. According to official trade union figures, over 800 thousands of workers took part in June 17th strike actions called by them (while probably many others “went wildcat” or find other way to join the protests). The uprising also affected importantly various stock rates of Turkish economy. Continue reading →

Posted in Blog - english, English, Turkey 2013 | Tagged Gezi, Taksim, Turkey | Comments Off

Dostali jsme a publikujeme: Turecko – Nikoli o stromech, ale ani o demokracii!

Internacionalističtí proletáři: Nikoli o stromech, ale ani o demokracii!

Již více než tři týdny je Turecko otřásáno masivní proletářskou vzpourou, která doteď ve svých nejvyšších momentech vyhnala do ulic po celé zemi téměř pět milionů demonstrantů. Bezprostředním spouštěčem hnutí byla brutální státní represe, tj. když policie rozbila demonstraci proti zničení a přestavbě parku Gezi v centru Istanbulu (nacházejícího se u náměstí Taksim, které bylo v roce 1977 místem dělnického masakru a proto je pro pro proletářské hnutí v Turecku symbolem).

V průběhu několika následujících dnů se ulice v Istanbulu a později v Ankaře, Adaně a Mersinu, Antakyi a přibližně dalších padesáti městech a menších městeček staly místem demonstrací a nepokojů, kde lidé projevovali svůj akumulovaný hněv vůči kapitalistickému státu a jeho policii. Na brutální bití, vodní děla, gumové projektily a tisíce slzných granátů, kterými odpověděla policie, bylo odpovězeno organizovaným odporem za použití barikád a všech dostupných “zbraní” nacházejících se na ulici. Střety s represivními silami si patrně dosud vyžádaly život sedmi demonstrantů a nejméně jednoho fízla. Zablokování některých dálnic a přístavů způsobilo, že byla rovněž částečně narušena cirkulace zboží. Podle oficiálních představitelů odborů se přibližně 800 tisíc pracujících zapojilo 17. června do stávky zorganizované odbory (ačkoli je pravděpodobné, že mnoho ostatních pracujících se přidalo “divoce” nebo našlo jinou možnost, jak stávku podpořit). Toto povstání též zahýbalo důležitými burzovními kurzy turecké ekonomiky. Continue reading →

Posted in Blog - česky, Čeština, Turecko 2013 | Tagged Gezi, Taksim, Turecko | Comments Off

« Egypte : L’autogestion de Port-Saïd et les luttes ouvrières »

Le texte « Egypte : L’autogestion de Port-Saïd et les luttes ouvrières » a été originellement publié sur InfoAut et on peut en trouver une traduction française sur le site de l’OCL. Nous en avons retiré diverses informations pour écrire notre propre contribution à la lutte prolétarienne en Egypte. Nous l’avons également traduit en tchèque et nous venons de publier le texte en entier sur notre blog. Il décrit le processus vivant et contradictoire du changement de l’existence et donc aussi de la conscience des prolétaires en lutte à Port-Saïd, une agglomération de 600.000 habitants dans le nord de l’Égypte, à l’entrée du Canal de Suez.

Comme ce texte décrit le mouvement réel, il touche aussi nécessairement pas mal de ses faiblesses. Il serait néanmoins trop facile de rester coincé à ce que le texte décrit comme « l’autogestion » et la « police populaire » et de dénoncer le mouvement comme étant une lutte pour « l’État ouvrier » ou la « démocratie réelle ». Comme nous le soulignons souvent dans nos textes, la question n’est pas le nom d’une structure (et encore moins quel nom l’auteur du texte lui donne), mais bien son contenu ainsi que l’activité développée, le tout dans le cadre qui saisit la lutte de classe comme un processus, comme une série de ruptures avec l’État capitaliste.

Par conséquent nous ne nions pas que la situation et le mouvement lui-même (à Port-Saïd ainsi que partout ailleurs) est porteur d’un tas de contradictions, de tendances contradictoires, et donc aussi de faiblesses. Mais contrairement aux idéalistes qui collent des étiquettes sur les luttes qui ne correspondent pas selon eux à une qualité rêvée absolument révolutionnaire, et qui les désignent au mieux comme « des luttes à l’intérieur du capital » ou au pire comme « des luttes pour la démocratie », « le consumérisme » (se conformant ainsi complètement à la propagande bourgeoise) etc., nous voyons dans l’analyse de ces événements l’existence collective et la pratique à l’intérieur du mouvement prolétarien indépendamment des drapeaux ou de la « conscience » individuelle des participants, parce que ce sont précisément ces luttes qui changent les conditions de production et de reproduction de la vie réelle.

Il est clair que la conscience sociale est le reflet des rapports de forces dans la société de classe existante. Il est donc clair que les luttes prolétariennes portent dans leur cœur même différentes faiblesses qui sont le produit de la domination idéologique bourgeoise ainsi que le reflet de la reproduction de la vie sociale sous la tyrannie de la valeur. Même pendant la révolution prolétarienne la conscience bourgeoise dominera les masses du prolétariat et elle les dominera aussi longtemps que cette conscience reflétera la division de classe existante de la société.

Ce sont les luttes elles-mêmes comme nous l’avons déjà dit qui changent les conditions et les rapports de forces. Dans ces luttes (comme aujourd’hui à Port-Saïd) le prolétariat cesse d’être une catégorie sociologique, une classe « abstraite » composée d’un mélange de citoyens isolés, mais il redevient la classe qui dérange la logique de la domination capitaliste et qui crée les conditions pour la reproduction des besoins de la vie qui sont antagonistes à cette société. A un niveau conscient, il redevient la classe qui crée dans ce processus la critique révolutionnaire.

Les idéalistes attendent au contraire 100% de conscience révolutionnaire dans un conflit de classe, et ce dès son commencement même. Dans leur approche le rapport mutuel entre l’existence et la conscience est perdu, aussi bien que le mouvement ; c’est-à-dire que le processus de rupture d’avec la domination de l’idéologie bourgeoise et de la réalité quotidienne de la reproduction sociale capitaliste est perdu.

En dépit de toutes ces théories la situation révolutionnaire ne tombera pas du ciel. Elle sera le produit d’un énorme conflit de classe, de beaucoup de luttes et de défaites ainsi que de leur critique, de la participation active des masses du prolétariat et de ses minorités les plus radicales et conscientes, du communisme comme programme se constituant organiquement contre la dictature du capital. Continue reading →

Posted in Blog - french, Français, Maghreb - Machrek | Tagged Egypte | Comments Off

“Egypt: The self-management of Port Said and the workers’ struggles”

The text “Egypt: The self-management of Port Said and the workers’ struggles” was originally published on InfoAut and its English translation can be found on Anarkismo. We used it as one of the sources of information for our own contribution to the proletarian struggle in Egypt. We have translated it in Czech and we publish the full text now. It describes living and contradictory process of change of existence and therefore even the consciousness of struggling proletarians in Port Said, agglomeration of 600,000 inhabitants in the Northern Egypt, in the mouth of Canal of Suez.

As it describes real movement, this text necessarily touches also many of its weaknesses. It would be nevertheless too easy to get stuck at what the text describes as “self-managementism” and “popular police” and to denounce the movement as a struggle for “workers state” or “real democracy”. As we often underline in our texts, the question is not about a name of a structure (and even lesser about what is it call by the author of the text), but about the content realized by it, about activity that it develops and all this in the framework grasping the class struggle as a process, as a series of ruptures with the capitalist state.

Therefore we do not deny that the situation and the movement itself (in Port Said as well as anywhere else) carry a lot of contradictions, contradictory tendencies, therefore weaknesses. But unlike the idealists who label the struggles that do not content a dreamed up absolutely revolutionary quality at best as “struggles inside of capital” and at worst as “struggles for democracy”, “consumerism” (following completely the bourgeois propaganda) etc., we see in our analysis collective existence and practise inside of proletarian movement regardless the flags or individual “consciousness” of the participants, because it is exactly these struggles that change the conditions of production and reproduction of real life.

It is clear that social consciousness reflects balance of forces in the existing class social relations. It is therefore clear that proletarian struggles carry in their very heart different weaknesses which are products of bourgeois ideological dominance as well as a reflection of reproduction of social life under the tyranny of value. Even during the proletarian revolution the bourgeois consciousness will dominate masses of the proletariat and it will dominate them as long as this consciousness will reflect the existing class division of the society.

It is the struggles themselves, as we have already said, that change the conditions, the balance of forces. In these struggles (as today in Port Said) the proletariat stops to be a sociological category, “abstract” class scattered in melange of isolated citizens, but it becomes again the class disturbing the logic of capitalist domination and creating conditions for reproduction of needs of life antagonistic to this society and, at a conscious level, the class creating in this process the revolutionary critique.

Idealists on the contrary expect 100% revolutionary consciousness in a class conflict from the very beginning. In their approach the mutual relation between existence and consciousness is lost, as well as the movement – that is to say the process of rupture with domination of bourgeois ideology and everyday reality of capitalist social reproduction is lost.

Despite all these theories the revolutionary situation will not come out of the blue. It will be produced by a huge class conflict, many struggles and defeats and their reflection, active participation of masses of proletariat and its most radical and conscious minorities, communism as a programme organically establishing itself against dictatorship of capital. Continue reading →

Posted in Blog - english, Egypt unrest, English, Maghreb - Mashrek | Tagged Egypt | Comments Off

„Egypt: Samospráva v Port Saidu a dělnické boje“

Následující text „Egypt: Samospráva v Port Saidu a dělnické boje“ publikovaný začátkem března na webu InfoAut (anglický překlad na Anarkismo, do češtiny přeložila Třídní válka) jsme využili jako jeden ze zdrojů informací při psaní našeho vlastního příspěvku k proletářskému boji v Egyptě. Líčí živoucí a rozporuplný proces přeměny bytí a tudíž i vědomí bojujících proletářů v Port Saidu, 600tisícové severoegyptské aglomeraci ležící v ústí Suezského průplavu.

Protože popisuje skutečné hnutí, tento příspěvek se nutně dotýká i mnohých jeho slabin. Bylo by však příliš snadné zaseknout se u toho, co text popisuje jako „samosprávu“ a „lidovou policii“ a hnutí šmahem odsoudit jako boj za „dělnický stát“ či „pravou demokracii“. Jak ve svých textech často zdůrazňujeme, nejde o to, jak se která struktura jmenuje (a tím méně o to, jak věci nazývá autor článku), nýbrž o to, jaký je obsah, který realizuje, jakou aktivitu rozvíjí a to vše v rámci chápání třídního boje jako procesu, jako série roztržek s kapitalistickým státem.

Nepopíráme tedy, že situace a samotné hnutí (jak v Port Saidu, tak obecně kdekoli) si s sebou nenese mnoho rozporů, protichůdných tendencí, tedy slabin. Ovšem na rozdíl od idealistů, kteří mnohé boje, jež nejsou prodchnuty vysněnou absolutně revoluční kvalitou, nálepkují přinejlepším jako „boje“ zůstávající „uvnitř kapitálu“, v horším případě se zcela uchylují k buržoazní propagandě a označují je za „boje za demokracii“, „konzumenství“ atp., sledujeme v naší analýze kolektivní bytí a praxi uvnitř proletářských bojů bez ohledu na prapory, které se v nich vyskytují nebo bez ohledu na jednotlivé „vědomí“ zúčastněných proletářů, protože jsou to právě tyto boje, které mění podmínky produkce a reprodukce skutečného života.

Je jasné, že společenské vědomí odráží poměr sil v rámci existujících třídních společenských vztahů. Proto je očekávatelné, že proletářské boje si v samém nitru nesou nejrůznější slabiny, jež jsou jak produktem buržoazní ideologické dominance, tak odrazem reprodukce společenského života pod tyranií hodnoty. I v době proletářské revoluce bude buržoazní vědomí podstatně ovládat masy proletariátu, bude je ovládat do té doby, dokud bude takové vědomí odrážet stále existující třídní rozdělení společnosti.

Jsou to však, jak už jsme řekli, samotné boje, které mění podmínky, poměr sil. V těchto bojích, stejně jako nyní v Port Saidu, proletariát přestává být sociologickou škatulkou, „abstraktní“ třídou rozpadlou na změť izolovaných občanů, ale stává se opět třídou, která ve svých bojích narušuje logiku kapitalistického panství, vytváří vůči dnešní společnosti antagonistické podmínky reprodukce životních potřeb a na vědomé úrovni vytváří v tomto procesu revoluční kritiku.

Idealisté naproti tomu očekávají v třídním střetu stoprocentní revoluční vědomí od samého počátku. V jejich přístupu se vzájemný vztah mezi bytím a vědomím ztrácí, tak jako se ztrácí samotný pohyb – přesněji v kontextu proletářského boje proces rozchodu s dominancí buržoazní ideologie a s každodenností kapitalistické společenské reprodukce.

Navzdory všem podobným teoriím, nespadne revoluční situace shůry. Je produktem obrovského třídního konfliktu, množství bojů a porážek a jejich reflexe, aktivního zapojení mas proletariátu a jeho nejradikálnějších a nejuvědomělejších menšin, komunismu jako organicky se ustavujícímu programu vůči diktatuře kapitálu. Continue reading →

Posted in Blog - česky, Čeština, Egyptské nepokoje | Tagged Egypt | Comments Off

Αίγυπτος: Τίποτα δεν άλλαξε, όλα τώρα αρχίζουν…

Εκτυπώσιμη έκδοση

Ο καθένας, οτιδήποτε κι αν λέει, οτιδήποτε κι αν κάνει, παίρνει μέρος στην πάλη των τάξεων… Με ενεργητικό ή παθητικό τρόπο… Αναπτύσσοντας κι εμβαθαίνοντάς την ή ακόμα αρνούμενος ότι αυτή υπάρχει.. Ως υποκείμενο της ίδιας της ύπαρξής του είτε ως αντικείμενο της επιβίωσής του κάτω απ’ τη δικτατορία της αξίας… Με το μέρος του προλεταριάτου ή με της μπουρζουαζίας… Ως ανθρώπινο ον είτε ως χρήσιμος ηλίθιος του κεφαλαίου… “Η ιστορία όλων των κοινωνιών μέχρι σήμερα είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων” (Καρλ Μαρξ)

Σ’ αυτό το σύντομο κείμενο πάνω στους τρέχοντες αγώνες στην Αίγυπτο, θέλουμε να δώσουμε έμφαση στη σημαντική κατάφαση της ιστορικής πάλης της τάξης μας ενάντια στην τυραννία της αξίας, ενάντια στην εκμετάλλευση. Ο στόχος μας προφανώς δεν είναι μια ανάλυση των γεγονότων αυτών προκειμένου απλώς να τα κατανοήσουμε, αλλά ο μετασχηματισμός τους, η διακοπή της ιστορικής καθημερινής φύσης της προλεταριακής ζωής στην αθλιότητα που μας περιβάλλει, προκειμένου να ξεριζώσουμε αποτελεσματικά την κοινωνική σχέση του κεφαλαίου από προσώπου γης. Δεν επιθυμούμε να ξοδέψουμε τον χρόνο μας περιγράφοντας γεμίζοντας σελίδες με τη φρίκη αυτής της κοινωνίας θανάτου και πόνου. Δεν έχουμε καμμία διάθεση να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας μέσα από μια παθητική κι ακαδημαϊκή οπτική. Δεν μας ενδιαφέρει μια βιολογική περιγραφή του κεφαλαίου, και δεν έχουμε καμμία πρόθεση να το περιγράψουμε με έναν υποτιθέμενο αντικειμενικό τρόπο. Αντιθέτως ο στόχος μας είναι να λάβουμε άμεσα μέρος στην ολοκληρωτική καταστροφή του και να δράσουμε μέσα στην κίνηση της νεκρολογίας του… Κι αυτό σημαίνει να βρισκόμαστε σταθερά στην καρδιά των γεγονότων που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας, να έχουμε μια αποφασιστική συμμετοχή σ’ αυτά ως ενεργός κι αποφασιστική δύναμη…

Εδώ και πάνω από δυο χρόνια, ένα σημαντικό κύμα αγώνων κατέκλυσε το Μαγκρέμπ και το Μασρέκ (την αραβική Β. Αφρική και Μέση Ανατολή). Η μία μετά την άλλη, χώρες όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος, το Μπαχρέιν, η Υεμένη, η Λιβύη και η Συρία… τυλίχθηκαν στις φλόγες της εξέγερσης… Ορισμένοι “δικτάτορες” έπεσαν, ενώ άλλοι κρατιούνται απ’ τα απομεινάρια της εξουσίας τους, η καταστολή γιγαντώθηκε παντού, καθώς το προλεταριάτο είναι αποφασισμένο να μη θυσιαστεί στον βωμό της αξίας χωρίς τουλάχιστον να πουλήσει ακριβά το τομάρι του. Αγώνες ενάντια στην πείνα, ενάντια στη φτώχεια, ενάντια στην αύξηση των τιμών των “βασικών” διατροφικών προϊόντων, ενάντια στην ανεργία, ενάντια στην ατιμωρησία των βασανιστών, ενάντια στην αλαζονεία των αφεντών που οχυρώνονται στα ολοένα και λιγότερο προσβάσιμα φρούριά τους..

Κι όταν οι “δικτάτορες” εκδιώκονται υπό την πίεση “του δρόμου” (δημοσιογραφικός ευφημισμός που υποκαθιστά χαλαρά το αυθεντικό υποκείμενο των κινημάτων αυτών: δηλαδή το αγωνιζόμενο προλεταριάτο!), ή ακόμα καλύτερα, όταν η παγκόσμια αστική τάξη και οι κεντρικοί σχηματισμοί της αφαιρούν τον έναν ή τον άλλον τοπικό διευθυντή τους που δεν είναι πια ικανός να ελέγξει την κατάσταση, τότε “νέα πρόσωπα” εμφανίζονται, πιο αξιόπιστοι “εναλλακτικοί” πολιτικοί αναλαμβάνουν να αποκαταστήσουν την κοινωνική ειρήνη και την επιχειρηματική τάξη και νομιμότητα. Όμως πολύ σύντομα, ο αγώνας ξαναβρίσκει τη δυναμική του όπως βλέπουμε εδώ και δυο χρόνια… Continue reading →